856. kez dinliyorum

koydum sevinçlerimi önüme,baktım hepsi sensin..
duydugum şiirlerin her dizesi
üzüldüğüm tüm filmler..

yıpranmamış hayatlar büyük hüzünler bekler
her işte bir hayır, bu işte hepsi sensin..

şimdi senden vaz mı geçmeli
masal olup yola devam mı etmeli
ben kalpten sorumlu,aşkta sorunluydum
anladım herşey sensin...

çok sevdim bu şarkıyı..
bugün canımla cafede otururken calıyodu bu şarkı..
canım yanımda oldugundan mı bilmem, cok etkiledi beni şarkı..
baktım,sözleri de güzel, hala dinliyorum bu calan kacıncı bilmiyorum..
ama sıkılmadım..
aradaki kemanlar yetiyo zaten..
bi şarkı bana canımı hatırlatıyosa guzeldir ki zaten.. :)

yok title falan

neden bu kadar cok sıkıntı var?
ve neden bu kadar cok istememe ragmen evden kapıyı cekip cıkamıyorum?

istanbul ve biz..

hastayım..

gec bile kaldım bu sefer hasta olmakta..

sağ gözüm ve burnum aynı anda aynı hızla ve aynı yöne dogru akıyorlar..

iyi bi senkron var yani..

2 gündür sesimde bişi yoktu ama şimdi o da bozuldu..

yarın da kitap sunumum var ya..

uff...

bu sesle...

neyse..

yukarıdaki resmi cok begeniyorum..istanbul,bogaz ve çay..

bi ufak kagıt parcası,manzaraya karşı dök içini,boşalt diye..

yaz içinden ne geliosa..

orda ne ilhamlar gelir insana..

sanki birşey eksik..

sanki..

evet..

canımla ben eksigiz..

biz de olmalıydık orda..

o benim üşüyen ellerimi ısıtmalıydı..

manzaraya degil gözlerime bakmalıydı..

ben yine kacırmalıydım ondan..

"sen cayı cok seviyosun bi tane daha alalım mı?" demeliydi yine..

üst üste sigara içmeme kızıp,"biraz bekle,sonra yak cnm" demeliydi..

cnm benim ya..

iyi ki varsın..

bu hayatta ben de var mıyım???

baskı altında hissediyorum kendimi..
sanki bir takım emirler var benim uymak istemedigim,ama uymaya zorlandıgım..
sanki ben ne desem boş, agzımdan cıkacak her kelime boşuna cıkacak..çünkü benim istegim olmayacak, çünkü benim buna hakkım yok..
ben kimim ki kendi hayatımı istiyorum onlardan!
benim düşüncem yanlış,onlarınki dogru..
benim istegim yersiz, onlarınki yerinde..
benim hakkım yok,onların var..
yap denince yapmak,yapma denince yapmamak zorundayım,farz bu..
benim diretme gibi bi hakkım da yok işin komik yanı..
surekli "böyle yaparsan şöyle olur"lar var..
pardon hayat,söylermisin ne zaman "benim" olcaksın?
hayatta benim olan tek sey 'canım' ,acaba günün birinde ona da karışan olcakmı?
"hayır bunu sevemezsin,bu senin olmayacak!" diyecekler mi?
elimde bi tek o var..
varsın bi tek o kalsın..
gerisini isteyen kim...

bugün biraz gerginim yine...

sesim kısıldı..
bogazımın dipleri acıyo fena halde..
cok bagırdım demin,ondan..
halbuki telefonun bi günahı yoktu, onu fırlatmayabilirdim di mi?
bileğim de acıyo..
uff....

hayat ne garip..
bi an coooooookkk mutlu oluyosun,
bi an hüzünlü..
bi an gülüyor yüzün,
bi an parçalı bulutlu..
bi an parlıyo gözlerinin içi,
bi an damlıyo...
bi an hissediyosun yaşadıgını,
bi an ölüsün sanki..
bi an ellerinde onun elleri, bi an yok..
bi an var.. bi an yok...
bi gün bi bakıcaksın ki
aslında hiç bişey yok...

aklımı zorladım..

"seni sevmedigimi nasıl düşünürsün zalim!!
ben sana katılmak için kendimden vazgeçtim.."
sheakspeare

güzel söz ya..
demin aklıma geldi..
not: sheakspeare'i yanlış yazdım,biliyorum..:)

canıma....

beyazlar arasında bir bulut parçasıyım,
özgürlük için üşüyorum..
yeşille mavi arasında bir yagmur damlasıyım,
aç avucunu aç düşüyorum..

bahane degil asla....

ya bir sürü ödev var ya.. ben hayatımda hiç bi odevi tam yapmadım ki şimdi benden yuksek performans bekliyorlar, yok daha neler!
hem daha işe gidicem ben,calısmam lazım,nasıl yetiştireyim odevleri?
e okuldan gelince zaten işe gitmediysem uyuyorum, uykusuz mu kaliyim?cık cık cık..
vizeler de geliyo zaten, gerçi son gune kadar calısmam ama ne biliyim belki bu kadar odev olmasaydı calışırdım onceden.. tüh ya bak gordun mu..
zaten evi de tasıyoruz haftaya,evde curcuna olcak, kolileme işlemleri falan..
e bu kadar sıkıntım olcak bi nefes almak hakkım, bir günümü de canıma ayırırım..
ama napim o olmazsa olmaz..
kesin bi gun de misafir gelir bize, o kalabalıkta nasıl calısayım, verimli olamam ki..
ohoo cok gecerli sebeplerim var benim bu odevleri yapmamak için,yok yok yapamam ben yok..
hatta bu yazının cıktısını almak lazım,hocaya kapak olsun :D

beni al,canımı alma...

ne kötüymüş..
nasıl canı yanarmış insanın sevdigine ufacık bir zarar gelince..
daha kötüsü ufacık bir zarar gelmesini düşünmekmiş..bugün anladım..
"fenalaştım canım hastaneye gidiyorum onemli bisey yok" demesi yetti gözlerimin dolmasına..
sonra düşünceler.. düşünceler..
ya ona birsey olursa..
ya kötü bir sey cıkarsa..
ya bidaha onu göremezsem.. ben nasıl yaşarım ya?.. nasıl nefes alırım?..
insan canıyla yaşamaz mı zaten.. ben canım olmadan nasıl var olurum?..
bütün sabahım bu düşüncelerle gecti..onun iyi oldugunu ogrenene kadar..sonra iyileştim ben de..
dua ettim..
Allah'ım, onun canını benden önce alma, diye..
yasatma bana o acıyı,görmeyeyim,hissetmeyeyim..
ben gideyim önce, o sonra gelsin..
yanıma gelir gibi olsun, gelişi mutluluk versin..

it's the fact that....

yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen.. ateş kesildiginde ve de sular duruldugunda..
yoksa hep gülerdi insan hep kalırdı masum...
hayallerin kuruldugu ve düşlerin yok olmadıgı, bu gözlerinse doldugu,zamanın dondugu bir yerdeyim..

..................

gitmek istemiyorum..
ağlamak da...

mazeretim var..

hiç iyi hissetmiyorum kendimi..
ve bunu soylemekten nefret ediyorum..
psikoloji okuyan bi arkadasım beni dinlediginde,psikolojide benim gibi "hasta"lara,yani benim durumumda olanlara bunalım başlangıcı teşhisi koyuldugunu soyledi.
olduozaman dedim ben de..
ne diyim ki?
bunalım başlangıcıysa bunalım başlangıcı kardeşim ya,napim yani?
hem iyi tarafından bakmak lazım,en azından bunalım degil henuz,başlangıcı bu..

yarın iktisat ve siyasal bil. sınavı var.. ama calısmıyorum..
calısamıyorum..
olmuyo yani napim,bu kadar benden.. olmuyosa olmuyodur,eger bi konuyu 2 kere okuduktan sonra "tek anladıgım hiçbişi anlamadıgım" diyosan,olmuyodur yani..iktisat neyse o iyi de,su siyasal yok mu ya nefret edilesi bişi..
hem her zaman iyi olmak zorunda degil ki..
zaten hep iyi olmaz ki.. ugraşsan da olmaz..
bak ben iyi miyim?degilim.. ama bikac gun once iyiydim..
nedir ki bu farklılıgın sebebi..
neden boyle olur ki..
of aslı yine başladın sorgulamaya,içinden cıkamıcaksın yine gorceksin gününü..
zaten bunalım başlıyomus bak..
yarın evden cıkmadan sıkı giyin,şemsiyeni al,belki yarın bunalıma yakalanırsın..
ne malum..

kötü bi gun..

gün iyi başlasa da kötü bitti..
ev yuzunden..
dısarı cıktım ablamı alıp,sigara içmem lazımdı..
ilk kez bu saatte dısarı cıktım..
off artık iyi olmak istiyorum gecse bu gün..
uyuyabilsem..
yarının iyi bi gun olması için ugrassam...

fark ettim...

bugün herkese guvenir gibi görunup aslında guvenemedigimi fark ettim..
nedense..
mesela onemli buyuk bi sırrım olsa ilk kime solerim die düşündüm..
ailem dahil kimseye soleyemem sanırım..
hiçkimseye..
bunun nedeni daha once en yakınlarımdan bir kac adet kazık yemem olabilir mi?
muhtemelen oyle..
ama acı..
gercekten acı..
bunca kalabılıgın arasında aslında yalnız oldugunu farketmek gibi bişi bu..
denize düştügünde sarılacak bir yılanının bile olmaması gibi bişi...
olsun..
bu da böyle olsun...

susss...

bazen kelimeler susar... gözler daha cok anlatır...
şimdi susma zamanı...

ii ki dogduuun aaablaaaaa!!!

ablamın dogumgünü bugün.. malumunuz, üniversite ogrencisi olmak demek,aclıktan nefesinizin kokması demek..o nedenle ablamın bana 1 hafta onceden siparişini verdigi esofman takımını alamadım,onun yerine bu pastayı yaptımmm! malzemelerini canımla beraber aldık, ben biraz panik yaptım "evde kakao var mı acaba,krem şanti 2 paket mi alsam, ay acaba sunu şöyle yapsam nasıl olur!" diye delirttim biraz onu..ama o buyuk bi kibarlıkla "daha once hiç pasta yapmadıgım için bilmiyorum canım" demekle yetindi.. canım benim:)

henuz tatmadık, neye benzedigini bilmiyorum. tadınca yazarım:)