öölesine...

uyandım gecenın bi yarısı yine..
insan düşüne düşüne kafayı yer derdı annem, haklıymıs gercekten delircem galıba..
uzerınde düşünmem gereken o kadar cok sey varken bir de yasamaya hayatını surdurmeye calısıyorsun..
normal insanlar gibi..
olgunlasıorum galıba her gecen gun..
büyüyorum..
düşündukce buyuyorum sankı, kendımı buyutuyorum..
buyudukce de hayatımdakı yanlısların farkına varıyorum..
bu yanlısların farkına vardıkca da pişmanlıklar artar, ^keske^ler artar, ^^iyi ki^^ ler azalır
oldu..
kımse boyle olmasını ıstemezdı oysa.. insan gelecegını bılse kendını ona gore hazırlardı zaten..
aman olsun! demezdık bence..
sonucu kotu de olsa yasayalım demezdık..
bir oncekı yazımda teomanın sozlerını yazmıstım..
^^bu ask bizi nereye kadar savurursa o kadar acıtacak canımızı ama olsun^^ demıstım..
işte ama olsun la falan olmuomus, bunu anladım..
bi yerden sonra artık olmazmıs..
olmaması gereklıymıs..
son kezmıs..
son..